Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί στο «φευγιό» έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία.
Δεν έχει σημασία αν είναι κοντινό ή μακρινό, αν συμβαίνει πρακτικά ή νοητά, πάντως το αγαπώ. Η στασιμότητα (σε όλα τα επίπεδα) με σκοτώνει, νιώθω σα να ναρκώνεται το πνεύμα μου!
Σίγουρα η καθημερινότητα με τους εξωφρενικούς ρυθμούς είναι μεγάλη παγίδα, για τον λόγο αυτόν όμως υπάρχουν τα λατρεμένα Σαββατοκύριακα, που μπορείς να βουτήξεις τα υπόλοιπα 4/5, στην περίπτωση της δικής μας οικογένειας τουλάχιστον, και να ικανοποιήσεις το χούι σου με μεγάλη ευχαρίστηση.
Για να είμαι, βέβαια, πιο ακριβής και πιο ειλικρινής, άλλος μας "βούτηξε" το Σάββατο!