Αγκαλιές: Ξέρετε γιατί είναι θεραπευτικές;

Στο παλιό ελληνικό  έργο «Δεσποινίς Διευθυντής» ο Παπαγιαννόπουλος ρωτά καθώς βλέπει την κόρη του, Τζένη Καρέζη ,αγκαλιά με τον Αλεξανδράκη: «Γιατί πιάνεστε βρε παιδιά;». Γελάσαμε πολύ, ακόμα και τώρα γελάμε στην κινηματογραφική αυτή ατάκα.

Σήμερα, με βάση επιστημονικές έρευνες που πραγματοποιούνται, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει σε μια τέτοια ερώτηση… «παίρνω τις βιταμίνες μου, ενισχύω το ανοσοποιητικό μου σύστημα, παίρνω το χάπι  που με προστατεύει από  τις ιώσεις και προσφέρει ευεξία και χαρά εναντίον της κατάθλιψης».

Δεν είναι  αστείο! Επιστημονική θέση πολύχρονων ερευνών και βιολογικής μελέτης υποστηρίζει πως η αγκαλιά και η επαφή των σωμάτων -από τη βρεφική μας ηλικία- προσδίδουν, ανάλογα με την ποσότητα πού κάποιος δέχεται από τους οικείους του,ψυχική υγεία και ανοικτή εκφραστικότητα, για τη μελλοντική μας εξέλιξη, ως άτομα υγιή και δυνατά.

Η αγκαλιά μεγαλώνει ευτυχισμένα, χαρούμενα και «ανοικτά» παιδιά.

Η αύξηση και η λειτουργία των ορμονών της ευτυχίας (ωκυτοκίνης,σεροτονίνης και ντοπαμίνης) γεννιούνται και ενεργοποιούνται μέσα σε μια ζεστή ανιδιοτελή αγκαλιά.

Στην καθημερινότητά μας, σε κάθε μας σχέση -γονείς, παππούδες, θείες, φίλους ,παιδιά- μα ειδικά στα ζευγάρια, χαρίζει σύνδεση, χαλάρωση από το στρες, ευεξία, ικανοποίηση. Η αφή είναι η απαραίτητη επικοινωνία που δεν έχει λόγια, αλλά λειτουργεί πολύ περισσότερο δυναμικά.

Η αγκαλιά του παιδιού μας,του πατέρα μας, του φίλου ή του αδελφού μας, ακόμα περισσότερο του συντρόφου μας, φαίνεται πως λειτουργεί σαν ασπίδα σε ιώσεις, σε κατάθλιψη, σε απομόνωση, σε ενίσχυση του ανοσοποιητικού, σαν «επιταχυντικό»  χάπι θεραπείας σε ασθενείς.

Από  τις θεωρίες που δεν  αποδείχθηκαν και χρειάστηκαν απλά πίστη, αυτές πού απέδειξαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους αξίζουν τουλάχιστον τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη μας.

Ας εμπιστευτούμε, λοιπόν, τη δική μας χαρά και αίσθηση, τη δική μας χαλάρωση σε μια αγαπημένη αγκαλιά, στην ευεξία που έχουμε πάρει από τους δικούς μας ανθρώπους και ας χαρίζουμε στις σχέσεις και τους συντρόφους μα τον πλούτο και την ωφέλεια αυτής της επαφής (αγκαλιά), γιατί έτσι δίνουμε ανιδιοτελή, θεραπευτική, ενισχυτική αγάπη.

Όλοι μας έχουμε ανάγκη τις καθημερινές της δόσεις. Τόση που θα ήταν καλό να φωνάξουμε «αγκαλιαστείτε γιατί χανόμαστε»!!! Και να γελάσουμε, γιατί το γέλιο κάνει κι αυτό μόνο καλό.

Ρούλα Κυράστα