Μήπως βιώνετε μια εξουσιαστική σχέση;

Εξουσιαστική σχέση... Μία σχέση που έχει να κάνει με δύο χωριστά «εγώ».

Ο κυρίαρχος ή η κυρίαρχη, αναλαμβάνει την καθοδήγηση και την εξουσία. Mια αρρωστημένη εξουσία κατά την οποία, δηλώνει την ταυτότητα του, την επιθυμία και την ανάγκη του για αναπλήρωση του ναρκισσιστικού του ελλείματος. Ο υποταγμένος απο την άλλη, δηλώνει ανευθυνότητα και υπακοή στον δυνάστη του.

Πολλές φορές αν ο κυρίαρχος είναι γυναίκα εξουσιάζει με την ισχύ και "την άδεια" της μητρότητας και κατατάσσεται στο χειρότερο είδος δυνάστη, εφόσον εκμεταλλεύεται το θείο της δώρο, ως κατάχρηση εξουσίας.

Σε κάθε περίπτωση, ο κυρίαρχος παρουσιάζεται αψεγάδιαστος με αυτοπεποίθηση, ενώ ουσιαστικά δεν είναι καθόλου έτσι και έχει μεγάλες ανασφάλειες. Συνήθως επιλέγει να μπερδεύει το εξουσιαστικό με το αυθεντικό του πρόσωπο.Φορώντας την μάσκα του «εμείς», καλύπτει το μεγάλο «Εγώ».

Χρησιμοποιεί μεθοδικότητα, ώστε να συνηθίσει ο υποταγμένος να αποδέχεται φυσικά το κάθε πρόσταγμα ή την επίδραση που του ασκεί και του "επιβάλλει" να τον αντιμετωπίζει ως ανώτερο, εξυπνότερο, δυνατότερο.

Οι κυρίαρχοι αρέσκονται στις εντολές, «έλα», «φύγε», δεν δέχονται συμβουλές αλλά τις προσφέρουν αφειδώς και αδιακρίτως.

Μόνιμη τακτική τους, η απαξίωση, η επίκριση του συντρόφου τους, τα πικρόχολα σχόλια. Αποφεύγουν συζητήσεις επί προσωπικών λαθών, δεν αναγνωρίζουν τα σφάλματα τους και δεν ξεκαθαρίζουν το τοπίο της σχέσης τους. Τα άτομα που διαλέγουν έχουν χαρακτηριστικά πρόθυμου θύματος, ώστε όχι μόνο να ανέχονται την εξουσία αλλά και να αποδέχονται την σαδιστική τους συμπεριφορά.

Οι υποταγμένοι αναρωτιούνται τι τους συμβαίνει και αποδέχονται τέτοιες συμπεριφορές. Στην πραγματικότητα έχουν επιλεγεί, ακριβώς για να είναι υποτακτικοί. Από το πρώτο ραντεβού στοχοποιούνται σαν πειθήνια όργανα, "προτρέποντας" τους κυρίαρχους να αποφασίζουν, τι θα κάνουν, που θα πάνε και με ποιους.

Είναι άτομα που προσαρμόζονται εύκολα, πρόθυμα να κάνουν τα πάντα για να πάει καλά η σχέση, ευαίσθητα, με ενσυναίσθηση. Μπαίνουν στην παγίδα που τους στήνεται από τους κυρίαρχους, οι οποίοι συνήθως υποστηρίζουν πως δεν έχουν αγαπηθεί ποτέ και από κανέναν και περιμένουν να αγαπηθούν από αυτούς.

Μία δήθεν προσδοκία που κάνει τους υποταγμένους, ταγμένους στην εκπλήρωση της.

Είναι παράξενο, άνθρωποι εργατικοί και φιλόδοξοι να διαλέγουν τον ρόλο του υποταγμένου. Βέβαια πίσω από αυτό, κρύβονται τα καταπιεσμένα συναισθήματα τους, που απελευθερώνονται κρυφά από τον κυρίαρχο, βρίσκοντας και οι ίδιοι άλλοθι που επιτρέπει τα απαγορευμένα τους.

Φυσικά και μας θυμίζει τις “Πενήντα αποχρώσεις του γκρί” που ο μισός πλανήτης διάβασε σαν τρελός, με τον κυρίαρχο να απλώνεται σε όλα τα επίπεδα, καθυστερώντας την ανάπτυξη της προσωπικότητας της συντρόφου του, στερώντας και απαγορεύοντας ταυτόχρονα την πολύτιμη ιδιαιτερότητά της, χτίζοντας μια καταδικασμένη εξουσία, βασισμένη στον φόβο.

Όταν ο υποταγμένος αντιληφθεί ότι οι θυσίες του δεν αξίζουν και ότι το ζύγι του αδικείται, τότε ο κυρίαρχος παύει να έχει ακροατήριο και «πεθαίνει».

Και σχέση δεν υπήρξε ποτέ.

Για να υπάρξει σχέση, αναγκαία και ιδανική συνθήκη είναι το «μαζί».

Σε αυτήν απουσιάζει.

ΠΡΟΣΟΧΗ!