Ένας παιδότοπος φτιαγμένος με το βελονάκι

Ένας παιδότοπος φτιαγμένος με το βελονάκι

Βλέποντας κανείς τα έργα τέχνης της Toshiko Horiuchi MacAdam είναι αδύνατον να φανταστεί ότι πρόκειται για μεγάλης κλίμακας διαδραστικούς παιδότοπους, φτιαγμένους στο χέρι.

Η Toshiko γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1940, σπούδασε στο Tama Fine Art Institute και συνέχισε το μεταπτυχιακό της στο Cranbrook Academy of Art στο Μίσιγκαν. Από νωρίς έρχεται σε επαφή με την αρχιτεκτονική του Antonio Gaudi, η οποία σημαδεύει το μυαλό και την καρδιά της.Ξεκινάει να ασχολείται με τον σχεδιασμό υφασμάτων, στην γνωστή εταιρεία Borris Kroll Fabrics με έδρα τη Νέα Υόρκη. Όντας ανήσυχο πνεύμα, δεν συμβιβάζεται με την ιδέα να προσπεράσει, ούτε να αποσιωπήσει, τα ερωτήματα που γεννιούνται μέσα της σχετικά με τη φύση της δουλειάς της. Έτσι  παραιτείται, ξεκινάει τα ταξίδια και βάζει ως στόχο να καλύψει τις εσωτερικές της αναζητήσεις.

Όταν σε μια έκθεση, κάποια παιδιά της ζητούν να σκαρφαλώσουν πάνω σ΄ένα από τα πλεκτά δέντρα της, της έρχεται η έμπνευση να δημιουργήσει για τα παιδιά.
Κάπως έτσι ξεκινά η ιδέα των πλεκτών παιδότοπων. Το 1971, ολοκληρώνει την πρώτη της δουλειά, την οποία κάνει δωρεά σ΄έναν παιδικό σταθμό, ενώ το επόμενο έργο της εκτίθεται στο National Museum of Modern Art  στο Τόκυο.  
Σιγά-σιγά εξελίσσεται ως textile artist, προσθέτοντας τα πολύχρωμα νήματα και το νάυλον στα υλικά της.Η δημιουργία μεγάλης κλίμακας πλεκτών κατασκευών, γίνεται μέρος του  “είναι” της, παθιάζεται με αυτήν και οργανώνει ομάδα, προκειμένου να την βοηθά στην συναρμολόγησή τους.Έτσι, το 1990, φτιάχνει τη δική της επιχείρηση.Η ιδιαιτερότητα του προϊόντος της,  έγκειται στο γεγονός ότι είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένο στο χέρι, αν εξαιρέσουμε κάποια συγκεκριμένα σημεία, στα οποία η χρήση μηχανής κρίνεται αναγκαία.

Το 2013, σε συνεργασία με τον σύζυγο της Charles MacAdam, αλλά και τον designer Norihide Imagawa, παρουσιάζει το έργο ‘Harmonic Motion’.Το συγκεκριμένο, εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Ρώμη και έχει ως θέμα την αλληλεπίδραση του ανθρώπινου σώματος με την ύλη και το σύμπαν.

Η έρευνα και ο χρόνος που έχει αφιερώσει στις παιδικές δραστηριότητες, την έχουν κάνει να αποκτήσει μια δική της φιλοσοφία, σχετικά με την σημαντικότητα των παιδότοπων και των πάρκων. Η ίδια θεωρεί, ότι η ομαλή ανάπτυξη των παιδιών, οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό στην καλλιέργεια της φαντασίας τους και στη λήψη ερεθισμάτων.
Γι΄άυτόν ακριβώς το λόγο, οι κατασκευές της είναι σχεδιασμένες έτσι, ωστέ να δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά, να παίρνουν ρίσκα και να εξερευνούν σε ασφαλές περιβάλλον.